Nu mijn dochter de leeftijd heeft bereikt waarop ze zelfstandig haar pyjama kan aantrekken en de tanden weet te poetsen zonder de badkamer onder water te zetten, leek het me tijd om al die vrijgekomen tijd te benutten (hetzij gebundeld in één avond).

Vorige week ben ik dan ook gestart met de opleiding ‘Beeldatelier’ aan de kunstacademie.
In deze tweejarige opleiding leer je een basis aan teken- en schildertechnieken om je zo nadien te verdiepen in één van deze ateliers (gedurende 5 of 10 jaar).

Tijdens onze eerste les (!) kwam al meteen een boekbindtechniek aan bod.
We maakten ons eigen schetsboek.

Zie hier het resultaat! Superfier!

In het boek Mrs. Degas van Arthur Japin vond ik meteen ook een passende passage over hoe het voelt om iets te tekenen op die allereerste pagina in je onbezoedelde schetsboek.

Er is een leeg wit vel en het moet vol. Die eerste lijn… De drang om haar te zoeken. De moed om haar te zetten. Je hand fladdert boven het papier, nerveus. Vingers als libellen, bang om neer te strijken. Zoeken. Tasten. Toch teruggeschrokken weer omhoog. Dat moment van aarzelen waarin alles nog idee is. Tot aan de eerste uithaal liggen alle paden open. Gezegende wanhoop. Almachtige onwetendheid.

Uiteindelijk landt de houtskool en trekt een zwarte vore door het ongerepte.